Mijn eerste 100 dagen als verpleegkundige

Op mijn diploma MBO verpleegkundige staat de datum 23-02-2023 en de uitreiking was op 03-02-2023. Dus niet helemaal op de dag nauwkeurig maar mijn eerste 100 dagen als verpleegkundige zijn alweer voorbij. Hoe voelt dat nou vroeg iemand mij laatst. Wat is het verschil als leerling en als echt gediplomeerd verpleegkundige in de ouderenzorg?

Tsja, ik moet wel even zoeken naar het juiste antwoord want in eerste instantie wilde ik antwoorden dat er niks was veranderd maar dat zou de kracht van het diploma gelijk tenietgedaan hebben. Juist omdat ik er over na moest denken, gaf uiteraard ook wel te denken.

Meer uren

Per 1 februari is er echter wel wat veranderd. Mijn 4-jarige opleiding zat er op en dat betekende dat mijn leercontract van 27 uur (24 uur op de werkvloer + 3 uur vergoeding voor de schooldag) werd omgezet naar een vast dienstverband van 32 uur per week. Deze 32 uur betekent dan wel in de gezondheidszorg gemiddeld genomen per week berekend per maand. Immers, om de week werk ik het hele weekend dus normaal gesproken werk ik er dan nog 3 werkdagen bij om in totaal tot de 32 uur gemiddeld per week te komen. Normaal gesproken want dan gaan we uit van een werkdag van 8 uur, wij hebben sinds enige tijd ook diensten van 7 uur. Is het nog te volgen? Een feit is dat ik in ieder geval veel meer in het verpleeghuis ben dan de afgelopen jaren tijdens mijn opleiding 🙂

Maar…. gediplomeerd verpleegkundige, dus bevoegd en bekwaam in het uitvoeren van verpleegtechnische handelingen, kennis van zorgdossiers en termen als Omaha en TIME zijn volledig eigen gemaakt. Het klinkt allemaal zo enorm ingewikkeld maar het gaat uiteraard vooral om de zorg voor je cliënten. In mijn geval kwetsbare ouderen in een somatische setting. Nee, bijzonder veel verpleegtechnische handelingen zijn er niet, in ieder geval niet dagelijks, wondzorg is goed te behappen en de zorgdossiers volgens Omaha zijn immers goed digitaal ontwikkeld door het ONS systeem.

Tekorten

Het is vooral de zorg die ook een zorg kan zijn. Niet alleen bij HWW Zorg maar dat geldt natuurlijk voor alle zorginstellingen. Tekorten in de zorg op het gebied van personeel maar ook op het gebied van financiën en hierdoor beschikbare mogelijkheden. Het is makkelijk roepen dat we er personeel bij moeten hebben, dat de badkamers wel eens grondig gerenoveerd mogen worden of dat complete nieuwbouw veel beter zou zijn. Natuurlijk verdienen onze cliënten dat. Dat vinden zijzelf, hun familie en ook wij als zorgprofessionals maar het is niet altijd even realistisch. Personeel is schaars en niet alleen in de zorg. Het gaat er ook om wat je kunt bieden aan iemand. Werken in de zorg is zeker geen kantoorbaan en een kantoorbaan verdient in veel gevallen wel beter dan een baan in de zorg. ORT is leuk maar daar staan ook wisseldiensten tegenover. Niet iedereen wil in de avond, weekend en/of op feestdagen werken. Maar….. het belangrijkste van werken in de zorg is dat je het vooral in de eerste plaats juist niet moet doen voor het geld 🙂
Maar je bent welkom hoor! Kijk hier maar eens naar de vacatures!

Kritisch

Voor mij is het een bewuste keuze geweest en ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Ik ben trots op mijn carrière switch en trots op mijn diploma. Met dit diploma kan ik vele kanten op en dat wordt mijn ook met regelmaat geadviseerd en aangeboden maar vooralsnog zit ik op mijn plek. Ik ben veelal honkvast en verlaat niet zo snel een warm nest. Wel blijf ik kritisch ontwikkelingen volgen. Op de werkvloer, binnen de organisatie en binnen de regio. Positief kritisch en betrokken noem ik het vaak. Ontwikkelingen op de voet blijven volgen.

Kritisch? Ja zeker en niet in de laatste plaats bij mijzelf. 100 dagen als verpleegkundige betekent voor mij vooral dat het prachtige vak verpleegkundige nu pas echt gaat beginnen. Ervaring opdoen begint nu pas echt! De grijze man met de witte jas is zeker niet de dokter maar is een beginnend verpleegkundige. Enige reflectie is dan zeker op zijn plaats. Verantwoordelijke diensten, dagoudste, AVK-diensten, je kunt er naampjes aan hangen maar als verpleegkundige moet je vooral je eigen verwoording nemen voor de zorg van je cliënten. Ja, iets anders dan misschien een helpende of verzorgende op de werkvloer maar het is vooral samen de benodigde zorg verlenen. Samen goed doen en samen trots zijn op ons werk.

Een nieuwe impuls

Voor mij dus geen ‘logische stap’ naar het ziekenhuis vanaf de ouderenzorg. In mijn beleving zijn de veranderingen in de zorg de komende jaren zodanig dat er juist erg veel verpleegkundigen in de ouderenzorg nodig zullen zijn. Zeg nooit nooit maar juist die warme zorg in de ouderenzorg is zo tastbaar, daar kan – voor zover ik dat kan beoordelen – geen ziekenhuis tegenop.

Mijn eerste 100 dagen als verpleegkundige vlogen voorbij en nu gaat het pas echt beginnen. Kritisch en betrokken in combinatie met kundig en empatisch. Daar sta ik voor! Een nieuwe impuls is afgelopen week ingezet en daar komen vast ook weer mooie verhalen uit voort 🙂