De koffiehuisbaas

De oude brompot heeft nooit ergens zin in. Slaapt het liefst de hele dag maar kan opeens ook heel spraakzaam zijn, geestig en gevat. De koffiehuisbaas uit Laak weet het soms niet helemaal meer maar dat maakt hem zeker niet minder gezellig. Zijn standaard antwoord is ‘Nee’ maar het is ook een houding die hij zich aangeleerd heeft. De koffiehuisbaas doet zijn eigen ding.

Ik las in de rapportage dat meneer wat stiller was dan anders. Een beetje kortaf en soms wat snauwerig. Ook weigerde meneer wel eens zijn ADL zorg en was hij niet te motiveren om zijn kamer uit te komen voor het middageten in de gezamenlijke huiskamer. Na een weekje afwezigheid vanwege een korte maar hevige buikgriep las ik de rapportage voor aanvang van de dagdienst gelaten door. Bij meneer is vorig jaar een vorm van dementie vastgesteld en het was al langer bekend dat meneer bij voorkeur door bekende zorgmedewerker geholpen wilde worden.

Tijdens de medicatieronde deed meneer precies waar hij goed in is: doen alsof hij slaapt. Ik deed een poging om hem wakker te maken zodat hij even op de rand van het bed zijn medicatie in te nemen en zijn inmiddels gereedstaande ontbijt kon nuttigen.

Ik: beste man kunt u even wakker worden:
Hij: nee
Ik: ik heb uw medicatie bij me
Hij: nee
Ik: komt u dan even zitten om te ontbijten?
Hij: nee
Ik: heeft u mij een beetje gemist?
Hij: nee…. uh..  ja!

Hij opende zijn ogen en kwam met de nodige moeite in zitstand op de rand van het bed. ‘En waar ben jij al die tijd geweest? Er waren hier allen maar onbekende snuiters!’. Ik vertelde de koffiehuisbaas dat ik een paar dagen ziek thuis ben geweest van wege een buikgriep. ‘Oh, aan de slingerschijt. Nou dat is niet zo mooi. Dan kennen we elkaar een hand geven wat ik schijt ook nog steeds alles onder’. Altijd in het onvervalst Haags. Beter dat ik u dan juist geen hand geef toch? Nee, dat was hij dan wel weer met mij eens.

‘Zeg, waar is de rest dan gebleven? Ik zie niemand meer!’ Ik legde hem uit dat het afgelopen week herfstvakantie was op de scholen en dat om die reden collega’s een week vrij hadden genomen. Ja, dat meisje van de Sportlaan heb ik al ff niet gezien, die lange blonde is er niet meer en dat mokkel dat met me wil trouwen heb ik ook al ff niet gezien. En die toverheks is zeker inmiddels zelf opgenomen want die heb ik al jaren niet meer gezien. Zo heeft hij voor elke collega wel een passende omschrijving zodat ik precies weet wie hij bedoelde.

De toverheks is inderdaad al maanden ziek thuis beste man. Ik verwacht ook niet dat ze snel terug komt. De toverheks is in werkelijkheid een vrouwelijk nachthoofd van Surinaamse afkomst met een flinke stem, die al geruime tijd ziek thuis zit na een knieoperatie. Die twee hebben het soms in de nacht met elkaar aan de stok. Meneer kan enigszins de dag en de nacht door elkaar halen en rustig om 3.00 uur de muziek flink hard aanzetten ofzo. De toverheks probeert hem dan duidelijk te maken dat dit niet helemaal de bedoeling is. Ze oogt streng en heeft een pittige stem. Onze koffiehuisbaas vindt het helemaal niks 🙂

Nou, ben blij dat ik je weer zie want al die onbekenden wilde alles met me doen en overal mee naar toe nemen. Ik wou dat ik dat eens meemaakte merkte ik rustig op terwijl ik zijn medicatie aanreik. ‘Je mag ze allemaal hebben broeder. Zo bijzonder was het allemaal niet.  Heb je dan toch zo goed naar ze gekeken? pestte ik hem een beetje. Ja, ik hou het allemaal wel in de peiling want ik ben natuurlijk niet gek.

Nu moet ik straks natuurlijk weer van jou naar de huiskamer voor het middageten? Ik bevestigde inderdaad dat hij naar de bekende weg vroeg. ‘Ach, wat heb ik toch ook aan jou. Ik krijg hoofdpijn van je.’ Had ik ‘nee’ gezegd dan had hij rustig tot in de middag kunnen slapen en dan kan hij in de nacht weer gaan spoken. ‘Krijg toch de slingerschijt’ merkte hij enigszins binnensmonds op. Nou dan ben ik straks weer een paar dagen ziek thuis reageerde ik gelijk direct. Oh ja dat is zo. Alleen een beetje flinke hoofdpijn dan maar. We konden er allebei om lachen.

Bedankt broeder tot zover. Kan ik nu weer even gaan liggen. Ja hoor, doet u dat maar even. Als ik met de medicatie klaar ben dan kom ik u wassen en aankleden. Zie je wel dat ik hoofdpijn van je krijg! De koffiehuisbaas liet zich weer in bed zakken. Een half uurtje later ging het gesprek verder tijdens het de ochtend ADL.

De wereld gaat soms te snel voor hem. Even rustig de tijd nemen en alles duidelijk uitleggen scheelt dan een hoop. Net als bekende mensen aan zijn bed maar dat is lastig en wordt steeds lastiger. Dementie of niet, hij weet precies wanneer hij iemand een tijdje niet gezien heeft. Natuurlijk gooit hij soms van alles door elkaar maar geef hem ruimte om zijn puzzelstukje in elkaar te schuiven en je hebt een helder verhaal.

Ik kan het goed vinden met de koffiehuisbaas en hij met mij. Dat scheelt veel in de communicatie voor hem. Zo begrijp ik ook dat hij een paar keer per dag belt omdat hij vocht in zijn knie heeft. In werkelijkheid is dan de opvangzak van zijn verblijfskatheter vol en dient geleegd te worden. Dat is dan weer niet uit te leggen aan hem 🙂