De slag om de verse 50+ verpleegkundige
De slag om de verse 50+ verpleegkundige barste los na de zomervakantie en duurde tot afgelopen donderdag. Afgelopen donderdag heb ik zelf de keuze gemaakt waar ik na mijn diplomering ga werken. Ik heb echt de nodige leeftijdsdiscriminatie meegemaakt in de periode dat ik ooit werkzoekend was. Het was dus extra apart om te ervaren dat een 50+’er, met bijna een diploma verpleegkundige, zo geliefd is bij meerdere werkgevers.
Het leeftijdsverschil in positieve zin
Natuurlijk merkte ik vrij snel dat mijn leeftijd een enorme toegevoegde waarde was als leerling verpleegkundige. Al in mijn eerste jaar plukte ik hier de vruchten van. Mijn levenservaring, manier van communicatie en mijn empathie waren duidelijk anders dan bijvoorbeeld van een meisje van 20. Anderzijds word ik vaak gezien als dokter, met mijn grijze haar en witte zorgjas, terwijl ik halverwege mijn eerste leerjaar al blij was dat ik een bloeddrukmeter kom uitlezen. Het is afgelopen jaren meermaals gebeurd dat ik met een jonge arts in opleiding een kamer binnenloop en dat we worden aangesproken met ‘dokter’ en ‘zuster’. In de afgelopen 4 jaar was het vooral mijn empathie die het verschil maakte.
Maar goed, het diploma is op zak, al moet ik deze officieel nog uitgereikt krijgen op vrijdag 3 februari a.s. Verschillende partijen benaderden mij al vanaf de zomer met de nette vraag of ik geïnteresseerd was in een andere functie, een andere werkgever enz. enz. Ik hield de boot af, ook al was mijn huidige werk op dat moment alles behalve rustig. In een zeer rumoerige eerste half jaar kwam ik even goed klem te zitten tussen werk, privé en opleiding. De juiste verhouding was goed zoek en dat was voor mij een reden om even goed aan de bel te trekken. Mijn 2e teamleidster en 2e locatiemanager van dat jaar (!) erkenden in augustus de problemen waar we in terecht waren gekomen. Het sierden hen om passende oplossingen door te voeren om mij de ruimte te geven om mijn opleiding te kunnen voltooien en toch inzetbaar te zijn op mijn afdeling zonder dat mijn privéleven onder hoogspanning zou komen.
Geen gebrek aan aandacht
Ondertussen merkte ik op dat deze website, de bijhorende Facebookpagina en mijn LinkedIn-profiel steeds vaker werden bezocht door partijen die graag een verpleegkundige wilden inlijven. Misschien wel in het bijzonder een oudere man met rode schoentjes. Van een tweetal aanbiedingen werd ik echter te nieuwsgierig en hebben we goede gesprekken gevoerd. Daarnaast vind ik het ook altijd interessant om kennis te maken met andere partijen in de verschillende takken van de gezondheidszorg. Ook hoor ik graag waarom juist ik bij hen zou moeten komen werken. Ik dank de betrokken personen voor de warme gesprekken. Ik vind het echt enorm bijzonder dat een 50+’er zoals ik, zo enorm in de markt ligt als het gaat om werken in de gezondheidszorg. Dat heb ik echt anders ervaren en dat heb ik ook laten optekenen in het boek 50+ guts & glory. Ja, ook dat boek, en de publiciteit daarom heen, heeft wellicht ook wat extra aandacht gegenereerd voor deze oude man 🙂
Wat wil ik?
Anderzijds praatte ik veel met verschillende mensen binnen mijn eigen organisatie. Een nieuw managementteam aan boord maar ook veel collega’s zien vertrekken. Wat wil ik zelf en wat verwacht ik? Wat hebben we o.a. geleerd van die laatste audits? Zijn er mogelijkheden en hoe denken we over elkaar? Een oude setting met een ander team, ander management en eigenlijk een compleet andere organisatie dan een jaar eerder. Kunnen ze mij overtuigen? Trap ik er in of geloof ik echt in hun verhaal? Wat wil ikzelf en waar wil ik staan over 5 jaar? Er waren genoeg vragen die mij de afgelopen maanden, en vooral laatste weken, bezig hielden. Wat verwacht men thuis? Hoe denken zij er over? Waar zal ik nu gaan werken? Hoeveel uur per week wil en kan ik gaan werken? Wat ga ik verdienen? Voeg daarbij alle nieuwsberichten over de tekorten in ouderenzorg, de torenhoge inflatie en de bizar dure gasprijzen. Mijn hoofd liep over!
De slag om de verse 50+ verpleegkundige werd een grote puzzel maar ik heb mijn gevoel kunnen laten spreken en ik heb uiteindelijk afgelopen donderdag mijn keuze gemaakt in mijn laatste arbeidsvoorwaarden gesprek.
Keuze gemaakt
Deze 50+’er blijft uiteindelijk gewoon bij mijn huidige werkgever HWW Zorg en ik word verpleegkundige intramuraal in verpleeghuis Houtwijk. Een functie met vele mogelijkheden in een nieuwe rol binnen een vast team en soms daar buiten. Het uitgesproken vertrouwen in alle lagen van de organisatie geven mij een boost om hier voor te gaan. Laten we niet vergeten dat het echte werk nu pas gaat beginnen. De echte ervaring komt pas nadat ik het diploma in handen heb. Veel plannen, veel ideeën, maar vooral veel hernieuwde teamspirit van mooie mensen en het belangrijkste: ik blijf voor een groot deel aan het bed staan om er te zijn voor al die lieve en kwetsbare ouderen. Ik voel mij bevoorrecht in al dat vertrouwen en heb bijzonder veel zin in deze nieuwe functie per 1 februari a.s. Mooie afspraken vastgelegd in afwachting van het echte diploma en de BIG-registratie.
