Douchen met regenwater
Ik heb er de rare gewoonte van gemaakt om na een dagdienst even door het restaurant te lopen en een aantal cliënten gedag te zeggen. Hetzelfde doe ik voor aanvang van mijn avonddienst. De betreffende cliënten, en vaak de vaste bezoekers, zijn hier inmiddels aan gewend. Sterker nog: sommige rekenen er helemaal op en gaan er speciaal voor zitten.
Een moment van aandacht
Er voor zitten omdat ze weten dat ik dan een luisterend oor heb en altijd wel een opmerking maak. Eén dame heeft heel toevallig dan altijd wel een vraag. Vaak vragen waarvan je altijd even alert moet zijn hoe je het antwoord gaat brengen. Van de week had ze weer een toevallige vraag over de enorm gestegen energiekosten in Nederland en hoeveel last dit verpleeghuis er wel niet van ging krijgen. Ze wist zeker dat dit wel ten koste moest gaan van arbeidsplaatsen en/of bedden in de zorg. Of ik daar al wat van gehoord had was de uiteindelijke vraag.
Natuurlijk had ik daar al wat van gehoord begon ik voorzichtig mijn antwoord. De vaste twee tafels met bekende personen waren direct één en al oor. Wat ging broeder Wilco nu weer verklappen?
Zo serieus als ik kan kijken begon ik mijn antwoord rustig te vertellen:
‘Ik mag het nog niet helemaal uit de doeken doen maar tegen jullie kan ik alvast een klein tipje van het plan vertellen. Om banen en bedden veilig te stellen en om de verwachte hoge kosten het hoofd te kunnen bieden is er gekozen voor een duurzame oplossing. Waarschijnlijk gaan we nog deze maand beginnen met het opvangen van regenwater op het platte dak. Dit gaan we gebruiken om onze cliënten te douchen. Dit zullen we zoveel mogelijk in groepsverband doen om het regenwater extra goed te benutten. Bij lange regenperiodes kan hier dan wel van afgeweken worden. Er zal zoveel mogelijk gebruik gemaakt gaan worden van douchebrancards om de doorstroom van cliënten tussen bed en badkamer in de ochtend zo soepel mogelijk te laten verlopen’.
‘Maar’, …. besloot ik mijn verhaal….. ‘er is nog niks definitief besloten’.
Openvallende monden
Ik liet mijn ogen even langs de tafel glijden en bekeek de eerste reacties. Het duurde echt even voordat de eerste het in de gaten kreeg dat het verhaal in een seconde uit mijn duim was gezogen. Een aantal mensen dachten serieus dat ik alles meende en zagen zichzelf, of hun naaste, al op de douchebrancard door de gang gereden worden als een lopende band. Gelukkig kwam ook bij hen snel de ontlading en kon er weer even gelachen worden. Douchen met regenwater. Iedereen had er wel een beeld bij hoe mijn verhaal er uit moest gaan zien over de gang en de betrekkelijk kleine badkamers.
Met een klein verzonnen verhaal en een klein gebaar van aandacht was alle negativiteit weer van tafel. Het is immers een gegeven dat je onderling tijdens bezoek vaker negativiteit bespreekt dan dat je praat over de positieve dingen die gebeuren op de afdeling. De positieve dingen worden al snel als gewoon beleefd terwijl iets negatiefs snel kan worden uitvergroot en kan soms een heel eigen leven gaan leiden. Ik laat dan ook graag mijn gezicht zien, ga het gesprek aan en ben altijd positief. In ieder geval in de uitstraling 🙂
Ik bedankte iedereen voor mijn leuke werkdag en vertelde dat ik nu echt naar mijn gezin zou gaan. Heb je nog foto’s van je gezin? Die laat ik de volgende keer wel zien! Onderweg naar huis moest ik nog steeds denken aan die eerste reactie van de lieve mensen. Douchen met regenwater. Stel je eens voor……
