De juiste helicopterview
Eén van de leuke aspecten als verpleegkundige is om in acute situaties de juiste helicopterview te hebben om zo escalatie te voorkomen en de rust te bewaren. Als verpleegkundige in de ouderenzorg heb je niet alleen met kwetsbare ouderen te maken maar ook met hun naasten, je collega’s, de artsen en andere betrokkenen in het verpleeghuis.
Vorige week liep ik met de arts in opleiding de artsenvisite over de afdeling toen een collega ons riep voor een acute situatie. Een cliënt voelde zich erg benauwd en ‘oogde erg oncomfortabel’. Bij aankomst in zijn warme kamer zag ik zijn vrouw aan zijn bed staan met twee collega’s. De beste man lag al een paar dagen op bed vanwege een Covid besmetting en enige verwardheid door mogelijk een delier. Mede hierdoor had hij zich gisteren wat verslikt tijdens het eten.
De arts en ik hoefden niet zoveel tegen elkaar te zeggen. De juiste helicopterview hadden we beide. We keken elkaar aan en wisten de situatie goed te beoordelen. Eerst maar even wat frisse lucht door het raam open te zetten. Terwijl ik de saturatiemeter om een vinger van de cliënt deed, ontfermde ik me om zijn vrouw en stelde haar gerust terwijl de arts met haar stethoscoop aan de gang ging bij de cliënt. Ik vroeg aan één collega een kopje koffie te halen voor mevrouw en vroeg de andere collega om alvast een zuurstofconcentrator op de gang klaar te zetten. Even wat ruimte in de kamer creëren.
Aspiratiepneumonie
Binnen twee minuten had de arts genoeg gehoord met haar stethoscoop en met de cijfers van de saturatiemeter kwamen we maar uit op één woord: aspiratiepneumonie. De arts zei tactisch dat ze even naar ‘de overkant’ ging bellen terwijl ik de vrouw van de cliënt en de cliënt zelf ging uitleggen waar de benauwdheid waarschijnlijk vandaan komt en dat we even wat extra zuurstof willen gaan toedienen. Net terwijl ik de concentrator aan wil zetten en het zuurstofslangetje onder de neus van de cliënt wil doen, hoor ik achter mij opeens ‘Ja met mij, kom snel hiernaar toe want het gaat niet goed met pap. Hij gaat erg snel achteruit’. De lieve dame had haar jongste dochter opgebeld en in een flits schoot het door mijn hoofd hoe deze informatie werd ontvangen aan de andere kant. Dat zou wel eens een paniekerige reactie kunnen zijn.
‘Zal ik uw andere dochter even bellen om de situatie uit te leggen?’ vroeg ik haar voorzichtig om meer paniek te voorkomen want zo slecht was de situatie toch echt niet. ‘Ja, als je dat doen wilt graag Wilco’. De andere dochter begreep mijn verhaal en belde direct haar zusje om haar te behoeden voor snelheidsovertredingen onderweg naar het verpleeghuis.
De overkant
De arts had inmiddels overleg gehad met de longarts in het Haga ziekenhuis aan de overkant van de weg. Er was geen directe aanleiding om cliënt direct in te sturen naar het ziekenhuis. Uiteraard werd er wel gestart met de nodige medicatie en moest de net aangesloten zuurstofconcentrator zijn werk gaan doen. Goed nieuws voor cliënt, echtgenote en de inmiddels aangekomen dochter met kleindochter. Dat zorgt natuurlijk ook voor ontlading na de schrik. Terwijl de arts medicatie ging voorschrijven bleef ik nog even voor een luisterend oor om de emoties van de familie op te vangen.
Al snel kwam de glimlach terug en bij het zien van de opgaande cijfertjes van de saturatiemeter kwam ook het vertrouwen in de goede afloop weer terug bij de familie. De situatie was misschien wat minder acuut dan het oogde. De juiste helicopterview en snel handelen in de juiste volgorde kan een hoop leed voorkomen. Wat is de situatie en hoe moet er gehandeld worden? Los van alles was het op dat moment in die kamer te warm en te druk om de situatie goed te kunnen beoordelen dus raam open en collega’s de deur uit. De arts is er op dat moment voor de patiënt en ik zorg voor de rest. Het was een mooie samenwerking en dat maakt het werken als verpleegkundige in de ouderenzorg zo mooi. Samen zorgen voor kwetsbare ouderen. Dat zouden meer mensen moeten komen doen 🙂
