Zielsalleen de wereld verlaten

Vanmorgen heeft een prachtige dame zielsalleen de wereld verlaten, net als die lieve man anderhalve week eerder. Zielsalleen in de zin dat er geen familie meer van haar was, allen al eerder overleden. Wat overbleef was een aangestelde mentor en een bewindvoering door de rechtbank. Veel killer kun je het niet verzinnen in de laatste dagen van je leven.

Ik heb als eens eerder over deze dame geschreven in dit verhaal en donderdag zag ik de bui al aankomen. Op verzoek van de arts haalde ik afgelopen donderdag morfine uit de apotheek voor deze mevrouw omdat ze de pijn niet meer kon verdragen. In plaats van eenmalig werd het een recept voor toediening om de vier uur en dan praten we over de terminale levensfase.

Vandaag, aan het einde van de ochtend, belden collega’s van haar afdeling over de onrust in het lichaam van mevrouw. Toen ik met collega arriveerde zagen we dat mevrouw binnen enkele minuten de wereld zou gaan verlaten. Zonder familie maar wel op 101-jarige leeftijd. Tot een paar dagen geleden nog vol praatjes en nu gaf haar lichaam en ook haar geest het dan opeens toch op. Uit respect voor dit prachtige mens zijn we bij haar gebleven totdat ze met haar laatste reis ging beginnen. Zielsalleen maar toch met vier betrokken zorgmedewerkers aan haar bed.

Meer dan een eeuw was ze op onze wereld en wat moet dat mensje toch veel hebben meegemaakt, gezien hebben en veranderingen moeten hebben doorstaan. 101 is een prachtige leeftijd maar al jaren geen familie of bekenden meer mogen hebben lijkt mij zwaar. Ik prijs haar opgewektheid die ze altijd had, sterker nog, ik ga haar nog missen ook. Zelfs afgelopen donderdag was er nog die lach, scherpe opmerkingen en ondeugendheid in haar ogen toen ze me weer zag. Het maakte mijn avond!

Anderhalve week geleden overleed de bijzondere man uit dit verhaal. In overleg met de arts hebben we hem twee weekenden terug ingestuurd naar het ziekenhuis. Een ziekenhuisopname was zeker niet de eerste keer maar hij was er laconiek onder. ‘Ik zie je van de week wel weer broeder’ maar dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Niet veel later overleed hij zielsalleen in zijn slaap in een ziekenhuisbed. Een mooie dood zou je zeggen maar ook hij heeft zielsalleen de wereld verlaten omdat ook hij geen enkele familie meer had. Ik ben blij dat ik zijn levensverhaal nog heb mee mogen krijgen.

De dood en het verpleeghuis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik heb hier geen moeite mee als verpleegkundige maar gelukkig wel als mens. Als het je tijd is, vind ik dat je waardig moet gaan en het liefst met mensen om je heen die van je houden en je dierbaar zijn. Vredig op je laatste reis gaan om het zomaar te zeggen. Deze twee mensen hebben het al lastig genoeg gehad om te moeten leven zonder familieleden, zonder bezoek en afhankelijk te zijn van goedgemutste zorgmedewerkers om hen heen.

De prachtige dame van vandaag is gelukkig heengegaan in bijzijn van zorgmedewerkers en kreeg een uitgeleide van personeel van het hele verpleeghuis. Waardig zoals het betaamd en ook met een traan want af en toe zijn we net mensen. Mooie mensen met een hart van goud.

Je familie overleven en zielsalleen de wereld verlaten. Het grootste verdriet van oud worden.