Ouwe brombeer

Een oudere man herstelt goed na flink ziek geweest te zijn van Corona. Praatjes genoeg om weer heerlijk ouderwets te zeuren. Hij is weer zichzelf, die ouwe brombeer.

Ik heb de 90-plusser net geholpen met zijn avondzorg en ligt heerlijk in bed. Vaak duurt het een paar minuten en dan gaat de eerste keer de alarmbel. Ik liep echt met toeval net langs zijn kamer dus binnen enkele seconden na alarmering sta ik naast zijn bed. ‘Sorry dat het zolang duurde maar ik ben er’ riep ik brutaal naar hem toe. ‘Ach broeder, doe niet zo bijdehand en help mij liever’. Hij trekt een pijnlijk gezicht en vervolgt: ‘als ik hier in mijn zij druk dan heb ik zo’n pijn. Wat adviseer je mij?’ Als ik u was zou ik stoppen om op die plaats te gaan drukken. Dat moet vast helpen, lachte ik hem toe.

Man, man, man, ik tref het wel weer met jou in de avonddienst zeg. Er kon met moeite een glimlach af. Hij kon zo enorm brommen als hij niet goed in zijn bed ligt en/of de slaap niet kan vatten. ‘Je vergeet toch niet mijn slaappil die ik om 21.00 uur moet krijgen’. Nee hoor, stelde ik hem gerust. Die ligt al klaar naast die andere pillen. Andere pillen? vroeg hij verbaasd. Daar heeft de dokter niks over gezegd vanmiddag. ‘Ik las in de rapportage dat u sinds vanmiddag ook twee kleine pilletjes krijgt per dag die de gezelligheid moeten bevorderen. Een beetje laat volgens mij maar goed, vanavond in ieder geval de eerste gift’. Ik probeerde serieus te blijven kijken maar het lukte maar deels.

Ach lul, je neemt me weer in de maling. Jij kan ook nooit serieus zijn. Ik had inmiddels zijn hoofdsteun wat aangepast en zijn kussen meer onder zijn hoofd gelegd. U ligt nu vast wat beter in bed zodat u wat minder last zou moeten hebben. Hij knikt voorzichtig goedkeurend en reikte mij de hand. ‘Ik mag dan een ouwe brombeer zijn maar ik ben blij met je zorg en je manier van aanpak. Ik weet dat ik een enorme zeur kan zijn maar jij laat mij in mijn waarde’.

‘Nu ik zo opknap na die vervloekte Corona, heeft God ook mijn tweede wens gehoord,’ Zijn pretoogjes beginnen weer te stralen en hij vervolgd: ‘Van de week ga ik naar een andere afdeling, dan ben ik van jou af en wordt ik weer geholpen door je mooie vrouwelijke collega’s.’ Hij had er zichtbaar plezier in om mij weer even terug te kunnen pakken. Expres wachtte ik even met mijn finale antwoord en maakte een kleine tussensprong: ‘u bedoelt dat u voor het weekend naar beneden gaat verhuizen?’. Hij keek mij grijnzend aan en knikte instemmend. ‘Goh, jammer zeg, laat ik nou van het weekend precies ingedeeld staan voor twee avonddiensten beneden. Kan ik mooi 2x een slaapliedje voor u zingen.’

Hij keek stomverbaasd en schoot toen in de lach. ‘Ik kom echt nooit meer van jou af hè broeder? Jammer dat je geen dagdienst hebt anders konden we samen nog even een biertje drinken in het restaurant naast de nieuwe afdeling.’

‘Dat biertje moet dan maar even wachten. Dat drink ik graag een keer met u mee. Misschien leuk als uw zoon er dan ook bij is.’ Hij knikte instemmend en ik ging weer verder met mijn werk. De ouwe brombeer was zijn verhaal weer kwijt en kreeg om 21.00 uur netjes zijn medicatie. Het is een prachtige man die heerlijk kan zeuren maar aan de andere kant ook enorm dankbaar is. Ik was even bang dat Corona hem de das om zou doen maar deze ouwe brombeer is van een sterk beren ras zo lijkt het.

Straks maar eens kijken hoe het met hem is….