Het is maar hoe je het wil verstaan

Ik hecht aan privacy maar sommige cliënten hebben daar wat minder moeite mee en roepen soms de meest vreemde uitspraken door het restaurant als ik voorbij loop. Het is maar hoe je het wil verstaan maar voordat je het weet wordt het verkeerd opgevat door anderen.

Van de week was ik voor een vergadering in ons verpleeghuis en na afloop besprak ik nog het e.e.a. met iemand in de hal van ons verpleeghuis. In mijn ooghoeken zag ik een aantal mensen al druk zwaaien vanuit het restaurant. Ik zwaaide vriendelijk terug en gebaarde dat ik er zo wel even aan zou komen. Het waren een drietal cliënten van mijn afdeling die met hun partners gezellig in het restaurant zaten. Ik was net een week vrij geweest en wellicht willen ze even gedag zeggen bedacht ik me even snel. Zelfs zonder wit zorgjasje en rode schoentjes was ik dus makkelijk te herkennen.

Niet veel later liep ik met mijn gesprekspartner het restaurant in. Hij zocht een tafeltje voor zijn laptop en ik was onderweg naar het groepje achterin het restaurant terwijl ik onderweg nog even een verhaal van een man moest aanhoren hoe hij zijn bezoek aan de uroloog gegaan was. In geuren en kleuren… Eenmaal bij het gezellige zestal aangekomen mocht ik inderdaad mijn vakantieverhaal vertellen en waren ze enorm blij met enkele familiekiekjes vanaf mijn telefoon.

Schreeuw om aandacht

De dame die verantwoordelijk was voor mijn vorige verhaal zat ook te genieten van mijn verhaal en van de foto’s. Ze luistert graag en wil graag ook gehoord worden. Ik zag haar af en toe wat schuiven in haar rolstoel maar liet mij ook even de verhalen van haar tafelgenoten aanhoren. Die verhalen gingen uiteraard over de onderbezetting van personeel op de afdeling en de vele vreemde gezichten. Tsja lieve mensen, onze bezetting was al slecht en in deze vakantietijd is het dan helemaal behelpen. Iedereen begrijpt het maar het valt ze zwaar en daarom hoor ik ook graag even hun verhaal aan.

Vanuit het niets was de dame in haar rolstoel het schijnbaar zat of de nood was te hoog. Met haar best luide stem kwam ze tot de geweldige zin:

‘Zeg lieverd, luister nou eens even. Als jij mij even in de sling hangt en even je ding doet, dan kan ik er weer even tegen tot vanavond’.

Ja, lees die zin nog maar eens 🙂

Niet alleen haar tafel genoten waren direct stil, ook zag ik de mensen van de andere tafeltjes vanuit mijn ooghoeken onze kant op kijken. Weet iedereen dan wat een sling is? Wat zegt zij nou? Het gekke is dat ik precies begreep wat ze bedoelde en dat was echt iets minder spectaculair dan haar uitspraak doet vermoeden.

De vertaling

Mevrouw zit in haar rolstoel en draagt incontinentiemateriaal. In de middag wil ze graag een keer verschoond worden. Ze is niet meer in staat om te staan op haar benen. Voor de transfer vanuit bed naar haar rolstoel en terg wordt gebruikt gemaakt van een passieve lift. Men hangt dan een moment in een tilmat die in haar optiek lijkt op een sling. Ik heb haar trouwens nog niet durven vragen hoe ze aan de vergelijking komt. Deze transfer is best even tijdrovend terwijl het wisselen van een ‘inco’ en het opfrissen zo gedaan is.  Deze handeling is ‘een ding’ dat even gedaan moet worden. Hierna kan mevrouw weer vertrouwen op haar nieuwe ‘inco’ tot het moment van haar avondzorg.

Ik begrijp dus heel goed dat ze even verschoond wil worden op bed zodat ze daarna weer fris en veilig tot aan het naar bed gaan veilig in haar rolstoel kan blijven zitten. Allen jammer voor haar was ik hier op mijn vrije dag voor een vergadering en toch echt voornemens om weer naar huis te gaan.

In de tussentijd realiseerde ze zich maar al te goed wat ze had gezegd en hoe goed ook bedoeld: er keken flink wat ogen naar mij in afwachting wat ik zou gaan terugzeggen. Nu ben ik niet zo snel iemand die zoekt naar passende woorden en dat is in Den Haag vast ook minder snel nodig dat bijvoorbeeld in ‘t Gooi 🙂

Natte doos

‘Ik ga u voorlopig helemaal nergens in gooien op mijn vrije dag. Ik ga mijn ding ergens anders doen en u zal moeten wachten tot ik van het weekend weer kom aanhuppelen op mijn rode schoentjes voor een avonddienst’. Ze keek mij lachend aan met hele kleine pretoogjes en dat is meestal geen goed teken. Binnen een seconde wist ik ook waarom: ‘Dus ik moet met mijn natte doos maar op zoek naar iemand anders?‘. Ja, inderdaad. Gaat u maar snel mevrouw voordat de mensen ons gaan zien als een cabaret duo.

Heerlijk die directe Haagse humor bij veel van deze oudere cliënten. Het is vaak direct, dubbelzinnig of juist heerlijk cynisch. Zo’n T-shirt als hierboven misstaat er dan ook echt niet bij. Het is maar hoe je het wil verstaan maar gelukkig doen de leukste collega’s er graag aan mee. Dan is het werkplezier weer gegarandeerd, zelfs bij onderbezetting. Zolang de onderbezetting maar niet structureel gaat worden…… Oh wacht, ik voel een nieuw verhaal opkomen 🙁