3-0 achter en toch een winnaar
Leerlingen en stagiaires discrimineren of uitsluiten op grond van stereotypen is een veelgehoord probleem. Leerlingen en stagiaires zijn er in alle soorten en maten. Sommigen staan zonder ook maar iets te doen al op achterstand voordat ze kunnen beginnen. Vooral in de zorg heb ik zelden zo’n diversiteit aan mensen gezien. Omdat de mens nu schijnbaar graag vooroordelen heeft, heeft de één het lastiger dan de ander om zijn of haar draai te vinden in de ouderenzorg.
Op dit moment werk ik eens per week samen met een stagiair. Die staat qua vooroordelen altijd met 3-0 achter en is toch een winnaar. 3-0 achter en toch een winnaar? Ja zeker, want ik heb het over een jongen, net 18 jaar en van Marokkaanse afkomst. En waarom is hij dan een winnaar? Simpel: omdat hij het doet! Nee, omdat hij het waanzinnig goed doet! Een jonge Marokkaanse jongen werkzaam in de ouderenzorg en ook nog eens een topper! Weg met de vooroordelen!
Discrimineren
Wat is dan het probleem? Er is ook helemaal geen probleem maar het zijn de vooroordelen waar deze jongen mee te stellen heeft. Dus eigenlijk toch een probleem. Het is geen geheim dat ouderen vaak meer discrimineren dan jongeren. Het toeval wil dan ook nog eens dat de diversiteit van medewerkers op basis van leeftijd en afkomst nergens zo groot is bij werknemers in de ouderenzorg. Gek genoeg zijn beide niet in cijfers uit te drukken, ik kan geen rapport vinden, maar het zijn zeker geen incidenten.
Onze stagiair heeft bij binnenkomst bij een cliënt een achterstand van 3-0. Ik bedoel hiermee dat een cliënt in de ouderenzorg doorgaans niet gewend is een man aan het bed te krijgen, al zeker geen jonge snotneus en oh jee, hij oogt ook nog eens buitenlands. Ik sta niet in zijn schoenen, en zelf geeft hij aan dit niet zo te ervaren, maar in mijn beleving moet hij beter zijn best doen dan ik om een goede eerste indruk te maken bij elke nieuwe cliënt. Andersom beredeneerd ervaar ik het juist als een voordeel dat ik 50+ ben in leeftijd. Het is soms net alsof dat vertrouwder overkomt bij ouderen.
De vooroordelen zijn vaak gekoppeld aan stereotype. Denk je aan de zorg, dan denkt men vaak aan vrouwen en niet aan mannen. Op de werkvloer dan want hoe hoger je komt in de hiërarchie, hoe meer mannen je tegen komt en hoe minder vrouwen. Gelukkig zijn er uitzonderingen maar wat mijn betreft wordt dit op alle vlakken snel gelijk getrokken. Ik kwam nog een interessant artikel tegen over die ongelijkheid. Maar goed, ik dwaal weer af….
Ik heb al vaker beschreven dat ik veel respect heb voor jongeren die de zorg in gaan. Nee, het is geen roeping want er roept echt helemaal niemand! Wel moet het een bewuste keuze van je zijn om te kiezen voor een zwaar beroep, dat nog steeds enorm wordt ondergewaardeerd, waar een enorm tekort aan collega’s is en waar het werk steeds complexer wordt. Van een jonge jongen vind ik het helemaal stoer als je op je 17e kiest voor de MBO opleiding Verpleegkunde.
Een winnaar
Waarom is onze stagiair dan een winnaar? Deze jongen doet het gewoon! Met zijn correcte werkhouding, respect voor zijn cliënten en zorgzame hulp maakt hij als snel gelijk en staat het weer 3-3. Maar zijn empathische manier van omgang en communicatie maakt hem een winnaar. Dat doet hij op een prachtige manier en eigenlijk ook weer zo vanzelf. Ik zie dat ook bij mijn drie oudste kinderen terug en niet verwonderlijk, ook bij mezelf. Het is ook niet voor niets dat onze praktijkbegeleidster vroeg of ik ergens nog meer met mijn genen had gestrooid. We lijken soms wel wat op elkaar inderdaad 🙂
Ook met de verpleegtechnische handelingen scoort hij goed. Hij kreeg na het zetten van een katheter bij mijn vriend ‘brombeer’ zelfs complimenten van hem. Dat laatste is zeker niet vanzelfsprekend want de ouwe brombeer is wat dat betreft ‘Algemeen Directeur van de Vooroordelen‘.
Onze stagiair is bezig aan zijn laatste weken bij ons. Na de schoolvakantie begint hij aan een nieuwe stageperiode van zijn BOL-opleiding. Anders dan bij mij op een BBL-opleiding (in dienst van een werkgever), kan hij wel van branche veranderen. Hij heeft nu gekozen voor een lange stage in de GGZ, de Geestelijke Gezondheidszorg. Ik vind het een prima keuze voor hem. Ik zou het liefste ook in meerdere branches ervaring op hebben gedaan in mijn opleiding.
3-0 achter en toch een winnaar. Dat deze student MBO Verpleegkunde een voorbeeld mag zijn voor vele jongens, van welke afkomst dan ook. Werken in de zorg is ook voor mannen geweldig! Zelfs op mijn leeftijd. Of moet ik zeggen juist op mijn leeftijd?
