Mijn topless foto naar de nieuwe HR-manager
Niet iedereen stuurt een topless foto van zichzelf naar een nieuwe, vrouwelijke, HR-manager. Ik besloot dat wel te doen.
Enige tijd geleden stond er op ons intranet een mededeling dat er een nieuwe HR-manager was aangesteld. Een collega las het bericht voor aan de aanwezige collega’s ter informatie. Ik gaf als luchtige reactie dat ik haar wel even een topless foto van mezelf zou gaan sturen. Er werd toen hartelijk om gelachen.
Een week later zat ik achter mijn pc toen een collega vroeg of ik druk bezig was. ‘Ik ben bijna klaar hoor, alleen nog even de topless foto van mijzelf naar de nieuwe HR-manager sturen.’ antwoorde ik in alle eerlijkheid. Het gezicht van haar was hilarisch toen ze doorhad dat ik echt geen geintje maakte een aanstalten maakte om een email te versturen naar de nieuwe HR-manager.
‘Waarom doe je dat nou!?’ Vroeg ze verschrikt. ‘Daar gaat je baan! We willen je helemaal niet kwijt man!’ Nee hoor, antwoorde ik resoluut. Ik heb haar al gewaarschuwd dat de foto er aan kwam en ze keek er naar uit. Mijn collega, het arme kind, had het niet meer en vond echt dat ik de grootste vergissing van mijn leven had gemaakt. Een topless foto van jezelf versturen was immers bijna zelfmoord bij wijze van spreken.
Ik had eigenlijk wel met haar te doen en liet haar snel bovenstaande foto zien. De kleine man in het badje ben ik. Topless in een kinderbadje op een leeftijd van 6 of 7 jaar schat ik zo in. De foto vond ze lief maar waarom stuur je die naar een nieuwe HR-manager. Een vrouwelijke HR-manager nog wel!
‘Kijk’ zei ik rustig, ‘het kleine meisje daar achterin op de foto is onze nieuwe HR-manager. We waren buren vanaf haar geboorte totdat ik mijn ouderlijk huis verliet op mijn 22ste levensjaar.’
Meer dan 40 jaar
Heel langzaam drong het tot haar door. Dus jullie kennen elkaar al jaren? Was haar eerste reactie. Best wel een tijdje lieve collega, best wel een tijdje. Een jaartje of 40 minimaal……
Ik heb haar ook gelijk maar even verteld dat ik de nieuwe HR-manager al had gesproken een paar dagen geleden. Net op het moment dat een dame van de Raad van Bestuur met mij meeliep tijdens de ochtendzorg. Ze wilde graag met eigen ogen zien waar de druk ligt op de afdeling en waar onze zorgen vandaan kwamen. Dat werd echt gewaardeerd. Ze werd later opgehaald, toevallig, door de nieuwe HR-manager, dus mijn buurmeisje van vroeger. Hoe toevallig kan het zijn in het leven.
Ik heb vast nog wel een foto van ons heb ik gezegd. Van de één komt het ander. Het werd flink zoeken maar het werd een foto met mij in het badje met broertje en buurjongen en twee buurmeisjes een tuintje verder. Mijn topless foto naar de nieuwe HR-manager.
Met mijn collega gaat het inmiddels wel weer. Na haar hartverzakking volgden er een paar stompen tegen mijn arm als vergelding van haar schrik. Zodra ze het nu weer leest kan ze er vast weer om lachen 🙂
