Ik stond er bij en keek er naar

Begin augustus plaatste ik een blog over die geweldige MBO studenten en hun stage. Ik besloot dit blog met de mededeling dat ik over één dame nog zeker wat zou gaan schrijven want zijn kwam na de schoolvakantie in dienst van onze werkgever. We keken er als team echt naar uit en daar was ze dan! Maar binnen een maand was de euforie alweer voorbij. Ik stond er bij en keek er naar. Ik kan nog niet bevatten dat het zo is gelopen. Dit had zo anders kunnen en moeten zijn.

Ik schreef het op 4 augustus j.l. nog met zoveel plezier en trots op:

Van één dame weet ik al zeker dat er nog meerdere verhalen zullen volgen. Zij maakt de dappere keuze om haar BOL-opleiding in te ruilen voor een BBL-traject. Hiermee komt ze ook in dienst van HWW Zorg en keert ze terug na de vakantie op onze afdeling. Haar enige eis is door de werkgever ingewilligd: ze wil en krijgt mij als werkbegeleider 🙂  Ja, daar ben ik trots op en ik kijk er naar uit om haar verder te begeleiden in haar opleiding.

Tien weken stage

Vorig schooljaar was ze maar 10 weken bij ons maar wat is het toch bijzonder dat zo’n 18-jarig meisje van het ROC Mondriaan zoveel indruk kan maken. Niet alleen bij mij en mijn collega’s, maar zeker ook bij onze cliënten en hun familie. Ze ‘staat haar mannetje‘ binnen het team en wist al snel een draai te vinden alsof ze er al veel langer werkte. Cliënten ondersteunen tijdens de ADL of zelfs volledig helpen was voor haar geen enkel probleem. Zelfs zelfstandig met de arts op artsenvisite begeleiden was voor haar uiteindelijk geen enkel probleem. De arts was zelfs onder de indruk van haar kennis en manier van klinisch redeneren. Dat zegt de arts immers zelden en zeker over een eerstejaars student MBO Verpleegkundige.

Als werkbegeleider van haar, nam ik haar onder mijn hoedde en wist op mijn vaderlijke manier haar soms te wijzen op verbeterpunten die ze altijd positief oppikte. Ze zag deze feedback terecht als opbouwende kritiek en zag dit echt als leermomenten. Zo was dat natuurlijk ook bedoeld maar niet elke stagiaire is in staat dit ook zo te zien. ‘Ik help je te groeien in je rol’ en dat begreep ze erg goed. Ze groeide ook enorm in haar kracht en wist cliënten op een positieve manier aan haar te binden. Hierdoor ontstond er niet alleen een vertrouwensband maar wist ze ook een passieve cliënt mobieler te maken. Deze man kwam spontaan zelfstandig met zijn rolstoel naar de huiskamer tijdens de eetmomenten. Dat was echt haar verdienste en de cliënt benoemde dat ook inderdaad zo.

De ervaring van de dood

Ik nam haar mee tijdens gesprekken met familie toen het met hun echtgenoot/vader/opa steeds slechter ging. Dat zijn soms best pittige gesprekken in een warm en hechte familie als het einde van de nestor van de familie zich aankondigt. Ze hield zich niet alleen staande maar nam actief deel aan de gesprekken en dat deed ze met veel empathie en respect. Het hele traject hebben we samen intensief beleefd. Van de gesprekken met familie en de arts, van de start van de palliatieve sedatie, tot aan de dood van deze prachtige man in het bijzijn van veel familie.

Na het schouwen van de arts en nadat familie de begrafenisondernemer had gebeld, werd ons verzocht de laatste zorg aan meneer te geven. Samen met een collega en deze ijzersterke stagiaire, hebben we de laatste zorg gegeven en kreeg meneer aansluitend zijn kleding aan voor in de kist. Bijzonder vooral omdat echtgenote en dochters hierbij aanwezig bleven. Mooi ook in de zin dat het als een soort van vertrouwd voelde. Zowel de drie dochters en hun moeder waren zo goed als dagelijks, soms zelfs 2x daags, op bezoek op onze afdeling. Een ervaring voor deze geliefde stagiaire van jewelste maar ze deed het met zoveel empathie en respect. Ik heb daar echt een enorme bewondering voor. 18 jaar en nu al zo sterk in je schoenen staan en in je kracht staan als volwaardig verpleegkundige in spe.

En daar was ze dan eindelijk!

Na de zomervakantie was het moment dan eindelijk daar: onze geliefde BOL stagiaire was nu echt een BBL leerling geworden en daar was o.a. door mij echt naar uitgekeken. We werkten weinig samen maar daar werd door de planning nog aan gewerkt. De afgelopen twee maanden stond ik slechts twee dagen per week op de werkvloer. Ik had dus nog weinig met deze dame samen kunnen werken. Ook de laatste teammeeting moest ik aan mij voorbij laten gaan door een cursus op een andere locatie. Maar uit het niets kwam er iets van een miscommunicatie of wat dan ook in dit mooie verhaal! Ik kan het niet anders omschrijven.

Nog voordat ik echt met haar kon bijpraten, leerdoelen kon bespreken en een plan maken, werd haar een soort van de wacht aangezegd. In een verlaat introductiegesprek was de toon al gezet door de andere gesprekpartners en het plan al gemaakt. Ik stond er bij en keek er naar. Geen verder vervolg van haar leerling periode op onze afdeling. Misschien wel de mogelijkheid om op een andere afdeling of andere locatie verder te gaan.

Een deceptie van jewelste voor haar, voor mij, voor het team en voor de werkgever. Alleen maar verliezers om het zomaar te benoemen. Jammer en teleurstellend zijn netjes uitgedrukt en zo hoort het ook op deze website. Netjes blijven, niemand beschadigen en vooral respect houden voor elke situatie.

Ik kom mijn woord na

Maar niets dan lof voor deze prachtige stagiaire die leerling werd. Ik heb haar beloofd bij te staan om haar MBO diploma Verpleegkundige te behalen en dat ga ik ook blijven doen. Er zijn maar heel weinig mensen die kunnen beweren dat ik mijn woord niet nakom 🙂

Tot snel Mariam! Wat moeten jouw ouders trots op jou zijn!

Ik stond er bij en keek er naar