Huilend over de gang rennen

Als ik op een verjaardag net een stukje kaas van mijn prikkertje netjes wil afbijten of als ik stiekem dat vieze zilveruitje probeer weg te moffelen, komt vaak die bekende opmerking weer: zeker wel relaxed baantje zo bij die oudjes in het verpleeghuis. Mooie zusters om je heen, luiertje verschonen en dat is het wel. Als dan de laatste lacher ook weer zijn mond houdt, begin ik meestal met de volgende soortgelijke opmerking: Ik zie met regelmaat zusters huilend over de gang rennen en dat komt niet omdat ze thuis problemen hebben. Dat komt ook niet omdat Zalando geen goede aanbiedingen heeft. Vaak krijg je dan wel wat vragende ogen op je gericht.

Nee, dat komt omdat deze hardwerkende zusters zich het vuur uit hun sloffen lopen om ouderen mensen, kwetsbare oudere mensen, nog enigszins het gevoel te kunnen geven dat ze een respectvolle laatste jaren mogen beleven in een verpleeghuis. Dat ze alle zorg kunnen verwachten die ze nodig hebben om een menselijk bestaan te hebben. Dat ze gehoord worden, liefde en warmte krijgen in een veilig en plezierige leefomgeving.

De werkdruk

Meestal wacht ik dan even op de vraag waarom ‘zusters’ dan juist huilend over de gang rennen en zo niet, dan schiet ik hem er zelf wel in. Die zusters (oh, zo 1980 die benaming) die lukken het simpelweg niet om hun werk uit te voeren zoals ze dat zo graag hadden willen doen. Ze kunnen niet aan de verwachtingen voldoen doordat de zorg in de laatste jaren is afgeschaald naar een bijna ondermaatse voorziening. Waar vroeger 5 zusters op een afdeling staan, staan er nu 3 of minder terwijl de zorg zelf, zwaarder en complexer wordt. Wet- en regelgeving vragen rapportage en vragenlijsten die vaak ingevuld worden in koffie- of lunchpauzes als ze daar überhaupt aan toe komen.

Die zusters huilen omdat ze het simpelweg niet meer aankunnen. Personeelstekorten, hoog ziekteverzuim, onregelmatige diensten en een schrale beloning, dat niet in lijn is met de opleiding en verantwoordelijkheden die het vak met zich meebrengt. Zusters rennen tegen een burn-out aan of vliegen de deur uit op zoek naar een menselijker bestaan op de arbeidsmarkt in een andere sector.

Carrière switch

Dus je bent wel blij met je carrière switch hoorde ik pas iemand heel voorzichtig zeggen na afloop van mijn korte betoog. Dan wordt het altijd wel tijd om de positieve kanten van het vak verpleegkundige, of welke andere functie dan ook, in de ouderenzorg te belichten. Ja, ik ben blij en ja, ik ben er supertrots op dat ik deze opleiding heb gedaan en dat ik werk in de ouderenzorg. die zusters zijn namelijk mannen en vrouwen, hebben alle kleuren van de wereld, hebben alle leeftijden van de arbeidsmarkt en mogen zijn wie ze willen zijn. Ze lopen allemaal naast elkaar, doen hetzelfde werk en krijgen exact hetzelfde betaald volgens hun diploma. Niet op basis van hun leeftijd, seksuele geaardheid, ras of sekse dan ook.

Zo is het heel goed mogelijk dat een vrouw van 24 jaar oud exact hetzelfde verdient als ik. Logisch want we hebben hetzelfde diploma, mogelijk hetzelfde aantal jaren werkervaring en het verschil tussen man en vrouw bestaat simpelweg niet. Zonder uitzondering? Nee natuurlijk niet, maar het is wel de enige bedrijfstak die ik kan bedenken waarbij de gelijkheid tussen man en vrouw zo strikt wordt behandeld.

Een verrijking

Werken in de ouderenzorg geeft mij een enorme verrijking. De diversiteit van collega’s, de diversiteit van cliënten en de diversiteit van werkzaamheden maakt het een prachtig geheel. De verantwoording die je hebt is echter bizar want je praat over het uitvoeren van voorbehouden en verpleegtechnische handelingen, het klinisch redeneren van ziektebeelden van je cliënten en het op de juiste wijze vastleggen in uitvoerige rapportages. Kwetsbare ouderen leggen hun ziektebeeld en welbevinden in jouw handen. Ze vertrouwen op je parate kennis en willen dat jij waakt over hun gezondheid.

Soms moet je dan ook weten wanneer je moet stoppen op een verjaardag. Ik wordt al niet vaak uitgenodigd dus moet soms weer wat credits opbouwen. Kennis & kunde, bevoegd en bekwaam. Werken als verpleegkundige in de zorg is niet zo’n relaxed baantje als het lijkt voor de buitenwacht. Ja, inderdaad mooie zusters zoals jullie het noemen. Vooral mooi omdat ze het hart op de juiste plek hebben, of het nu een vrouw, man of in welke verschijningsvorm dan ook is, mensen met en zorghart zitten ook in mijn hart. Maar praat me niet over een relaxed baantje, luiertje verschonen en klaar. Los van het respect, is het vooral kei- en keihard werken.

De zuster is vrij

Dus ja, ik heb inderdaad geen tijd om naar jouw opgezette enkels te kijken. Deze zuster is vrij! Nee, ik kan ook niks aan die wachtlijst doen voor dat ene verpleeghuis waar je oma zo graag naartoe wil. Nee, jouw verband ziet er prima uit van afstand en ja, ik kan bij jou een katheter plaatsen omdat je vind dat je te vaak naar de WC moet na je vierde biertje.

Toch zijn er dan altijd mensen in zo’n verjaardagskring op klapstoeltjes die denken dat ik overdrijf. Dat het allemaal wel meevalt en dat we echt niet slecht betaald worden. Die ORT hakt er flink in toch? Ja, lekker….. zo lust ik er nog wel een paar. Neem nog zo’n prikkertje met Hollandse vlag kaas/worst en het vieze zilveruitje. Of anders die cervelaatworst met augurk. Waar zijn de sigaretten in het potje op tafel gebleven?

Punt gemaakt

Ik heb mijn punt dan uiteindelijk wel gemaakt 🙂 De volgende keer, als ik überhaupt nog wordt uitgenodigd, hebben we het dan vaak niet meer over een relaxte baan als verpleegkundige in de ouderenzorg. Sommige durven dan nog wel met mij te praten, anderen beginnen dan snel over hun nieuwe leaseauto omdat ze weten dat ik niks met auto’s heb. Sterker nog, mijn eerste rijles kreeg ik op mijn 50ste verjaardag 🙂 Blij met mijn eerste auto die ik kocht op mijn 55ste maar puur als een noodzakelijk iets en vrijheid.

Neemt niet weg dat ik mij serieus zorgen blijf maken over de komende jaren in de ouderenzorg. De zorg voor kwetsbare ouderen wordt steeds meer complex, de uitstroom van zorgpersoneel is hoger dan de instroom en bij elke schamele loonsverhoging, stijgt de zorgverzekering juist extra hard. Zorgpersoneel loopt echt huilend over de gang……