Weer fanatiek aan de slag

Twee weken vakantie gingen een stuk sneller voorbij dan ik had verwacht. Morgen weer fanatiek aan de slag in de ouderenzorg. Dit keer weer op een nieuwe afdeling en in een nieuw team als ik het mag geloven.

Ik was te nieuwsgierig en weet graag wat ik morgen kan verwachten. Vanavond dus maar even de -mail geopend, de overdracht van vandaag gelezen en het rooster bekeken. Ja, dat valt altijd weer even tegen. Deze keer wat meer dan anders maar dat heeft alles te maken met nieuw management, verhuizingen en andere indelingen van de zorgteams. Zoveel veranderingen in korte tijd, het is bijna niet bij te houden voor het personeel, laats taan voor onze cliënten.

Zonder expliciet in detail te treden mag ik wel verklappen dat de eerste 5 e-mailtjes alweer zijn verstuurd, is P&O vast blij met mijn bericht en weet mijn nieuwe teamleidster alvast dat we morgen een gesprekje hebben. Het kan er maar weer uit zijn 🙂

De media staat vol van de enorm personeelstekorten in alle sectoren. Ik moet wel een beetje om lachen. Grote paniek op Schiphol, andere vliegvelden en in de horeca maar niemand hoor je over de enorme tekorten zorg. Er is pas paniek als het onszelf raakt. Vertraging als we op vakantie gaan, vermiste koffers en gemiste vluchten. Of in de horeca, als om biertje niet snel wordt geleverd op het terras.

Personeelstekorten zijn er al jaren in de Zorg maar het raakt niet iedereen dus hoor je er alleen maar van als het je raakt. Als je zelf zorg nodig hebt of als één van je ouders naar een verzorgingshuis gaat verhuizen. Oh ja….. we hadden er even oog voor. In Corona-tijd. Toen werd er even snel geklapt en gingen we weer door omdat het allemaal wel mee viel. Toch? Je zou je er eens in moeten verdiepen. Dan pas weet je dat het echt verkeerd gaat in Nederland en dat ons zorgstelsel onhoudbaar is.

Het feit blijft dat ik morgen weer fanatiek aan de slag ga om kwetsbare ouderen te helpen hun dagelijkse dingen. Hun de zorg geven die ze nodig hebben, die ze verdienen. Dat doe ik met volle overgave maar ook steeds meer met de nodige angst. Angst omdat er steeds meer personeel weg gaat. Vaak naar andere werkgevers, ook buiten de zorg. Andere kiezen ervoor om als ZZP-er verder te gaan. Ik begrijp nog steeds niet dat dit mogelijk is in de Zorg!

Morgen werken in de zorg betekent in ieder geval dat het nog vakantietijd is. Zelfs op het rooster zijn de tekorten al duidelijk te zien, laat staan welke onheil er morgenochtend nog bekend gaat worden. Maar…. slapen doen we ’s nachts en lachen doen we overdag. Lachen door mijn tranen heen maar de warme zorg zullen ze ontvangen. Ze verdienen het!

Nog een half jaar en dan mag ik mij verpleegkundige noemen. De laatste loodjes…..

Morgen mij niet bellen 🙂