Op het juiste moment op de juiste plaats

Terwijl ik van de auto naar huis loop, kom ik de buurvrouw van een portiek naast mij tegen in haar witte zorgpak. ‘Zo zuster, ook zo’n lekkere dag in de zorg achter de rug?’ begroette ik haar. Ze antwoorde flauwtjes: ‘Nou broeder, ik heb wel eens leukere dagen gehad op mijn werk’. Net voordat ik antwoord kon geven hoorden we een ijselijk gil van een meisjes/vrouwen stem, niet ver van ons vandaan. Niet veel later bleek dat we op het juiste moment op de juiste plaats waren.

We draaiden ons om en zagen een jong stel in paniek naar de buggy voor hen kijken. We herkenden schijnbaar beide de gil als een vorm van paniek. Binnen seconden stonden we bij dit stel en keken we direct in de buggy. Een ventje van nog geen 2 jaar oud liep blauw aan en was zonder geluid druk aan het spartelen met zijn armen. Het vliegt direct door mijn hoofd dat dit kleine kind zich aan het verslikken is door schijnbaar een deel van de afgebroken soepstengel die naast hem ligt.

Als bijna automatisch haalde ik het kind direct uit de buggy terwijl mijn buurvrouw zich direct bekommerde om het jonge stel door direct vragen stelde over de toedracht, leeftijd van het kind, allergieen e.d. Wow, wat was zij nog scherp na een werkdag bedenk ik mij achteraf. Ik leg het kind met zijn buik op mijn rechterboven been en sla 3 keer flink achter op zijn rug met de palm van mijn hand. Na wat kophals geluiden, zo omschrijf ik het maar even, komen er enkele etensresten uit die ik definieer als soepstengel. Ik laat het kind op mijn dijbeen zitten en haal snel met mijn vinger zijn mond leeg. Na een paar keer flink hoesten spuugt hij een golf naar buiten. Seconden daarna huilt hij het uit. Ik ben zelden zo blij geweest met een huilend kind.

Het heeft zo moeten zijn

Mijn buurvrouw zat inmiddels met 112 aan de telefoon en wist zeer gedetaileerd aan de centralist uit te leggen hoe de situatie was. Nog voordat de buurvrouw het contact verbreekt staat er al een ambulance voor ons neus. Achteraf bleek dit te gaan om een toevallig passerende ambulance onderweg naar de snackbar. Ze herkende de situatie op straat als noodsituatie en zo waren ook zij op het juiste moment op de juiste plaats.

Terwijl een broeder zich ontfermd over het jonge stel met de uitleg van mijn buurvrouw, leg ik de verpleegkundige uit wat er was gebeurd en wat ik heb gedaan. De verpleegkundige neemt het huilende kind van mij over voor verdere controle. Enorm overstuur verdwijnt het kind samen met de verpleegkundige in de ambulance, niet veel later gevolgd door de moeder van het kind.

Nadat de beide mannen later weer de ambulance uitkomen, bespreken we kort even wat er in die enkele minuten was gebeurd en hoe wij zo snel konden handelen. Op het juiste moment op de juiste plaats concludeeerden we alle vier. Het toeval wil dat wij als twee verpleegkundigen snel wisten te handelen en hierdoor mogelijk erger hadden voorkomen. Zonder het te benoemen wisten we alle vier wat we bedoelden met het woord ‘erger’. Had iedereen maar kennis van EHBO bij kinderen werd er nog geopperd door de ambu-mannen.

Controle

Na een kort telefoontje werd besloten kind en ouders toch maar even mee te nemen ter controle op de SEH. We werden bedankt voor bewezen diensten door de ambulancebroerders en met een flinke emotionele knuffel van zowel de moeder als de vader. Die stonden duidelijk nog te beven op hun benen.

Terwijl de ambulance wegreed, pakten wij onze tassen op van de straat. Wijntje buuf? Ja, daar ben ik nu wel even aan toe. Eentje kan geen kwaad voor het eten lachtte ze. We bespraken het voorval nog even op de bank en proostte op de goede afloop. We waren op het juiste moment op de juiste plaats. Het moest schijnbaar zo zijn. Daar waren we het over eens.

Foto ter illustratie

Wist jij al dat mijn Facebookpagina van Wilco in de Zorg veranderd is? Door een hack, zie ook dit bericht, ben ik een nieuwe pagina op Facebook begonnen. Kom je mij weer volgen?