Geen sociaal netwerk hebben
Soms kunnen mensen het niet begrijpen maar er zijn echt heel veel mensen die geen sociaal netwerk hebben. Het is simpelweg niet aan iedereen besteed om een sociaal dier te zijn in onze maatschappij. Veel van deze mensen kiezen niet bewust om alleen te staan, om geen of bijna geen contact met anderen te hebben. Soms loopt dit nu eenmaal zo doordat men zelf wel ouder mag worden en de mensen om je heen eerder overlijden. Soms ligt een andere oorzaak hieraan ten grondslag die je liever zou willen vergeten.
Een cliënt van ons behoorde tot de laatste categorie. Het leven verliep in zijn gloriejaren erg voortvarend maar kreeg uiteindelijk de deksel op zijn neus. Populair gezegd: hij genoot van de sex, drugs en rock & roll. Dat moest een keer fout gaan en bij hem wel meer dan een keer. Echt vrienden kozen het hazenpad en wat overbleef bracht hem alleen maar dieper in de sores. Het is makkelijk te zeggen dat je zelf kiest voor verslaving. Die ‘keuze’ ligt vaak heel anders en van de één komt het ander….. echt diepe ellende……
Eenmaal toch weer de weg omhoog gevonden, worden instanties je vrienden en daar moet je het maar mee doen. Als je dan ook nog eens een flinke val maakt en je niet in staat bent om zelfstandig thuis te wonen, dan wordt het gebrek van sociale contacten helemaal goed zichtbaar. Vanuit het ziekenhuis beland je op een revalidatieafdeling in een verpleeghuis. Absoluut tegen je zin in maar er was geen andere keuze. Een organisatie zorgt een jongetje die je begeleider mag noemen. Hij helpt je bij je ziekenhuisafspraken als hij niet ziek is maar veel meer zit er niet in. Wie doet dan je was en zorgt voor je schone kleding? Dat was wel even zoeken maar ook daar kwam een oplossing voor. Hij stond niet te juichen maar vooruit.
Missen we dan nog iets? Ja, nog één belangrijk ding. De reden waarom veel van zijn vroeger zichtbaar werd: de manier van communiceren met elkaar. Nee, dat botste de eerste dagen even flink, zeker bij mijn vrouwelijke collega’s. Botte opmerkingen zonder dat hij het zo bedoelde. Tsja, daar zijn mijn mondige collega’s niet van gediend en al helemaal niet als ze uit Polen of Duindorp komen! Dan wordt je als volwassen man best even angstig 🙂
Niemand hoeft vrienden te maken maar in de zorg is het best makkelijk als zorgvrager en zorgverlener elkaar goed begrijpen. Een goed verstaander heeft een half woord nodig zegt vriend Ab altijd en in combinatie met zijn medicatie zag ik al snel een ingang voor een goed gesprek: Mijn jeugd op Bloemendaal waarin mijn buurman dr. Kooyman zijn Emiliehoeve oprichtte. Emiliehoeve was ooit een prachtige therapeutische gemeenschap voor verslavingszorg. Brijder is inmiddels al jaren de opvolger. Een goed gesprek volgde en heel voorzichtig kwam er vertrouwen en respect om de hoek kijken. Wederzijds respect want iemand die afkickt en clean is, noem ik een winnaar.
Een band opbouwen met vertrouwen en respect, ik denk dat dit wel een beetje mijn ‘ding’ is. Ik kan daar enorm van genieten en zeker als dit bijdraagt aan een goed herstel van de cliënt. Wat geen sociaal netwerk hebben? Ik speel graag voor netwerk. We krijgen een soort van band. Hij extra blij als ik dienst heb en ik heb weer ‘een makkie’ om hem te ondersteunen bij zijn zorg. Met de nodige humor, soms heerlijk cynisch, knapt de beste man op, ook al gaat het te langzaam in zijn ogen en blijft de onzekerheid hem parten spelen. De onzekerheid werd pas nog groter toen meneer noodgedwongen moest verhuizen naar een andere revalidatie afdeling in een ander verpleeghuis. Wat??? Verhuizing ja en ja, daar kom ik vast heel snel op terug 🙂
Binnenkort maar heel snel bij deze beste man langs in zijn nieuwe verpleeghuis. Ik weet dat hij deze website ook nauwlettend in de gaten houdt en dat maakt de manier van communiceren wel wat makkelijker: He ouwe zuurpruim, de rooie schoentjes komen snel naar jou toe! Pas op met het lekken van je wijnkaraf, een kusje voor je begeleider en succes met je karakter ! 🙂
