Wat als God niet bestaat?

Zoals veel ouderen was ze met het geloof opgegroeid en was het christelijke geloof onderdeel van haar leven. Nu haar leeftijd ver boven de 80 reikte en haar gezondheid broos werd, was er opeens die twijfel. Wat als God niet bestaat?

Met enkele medebewoners van het verzorgingshuis waar ik mijn eerste jaar van mijn opleiding werkzaam was, ging ze iedere zondag naar de naast gelegen kerk. Ze was vroeger ouderling geweest, haar man was tot aan zijn dood ook actief voor de kerk en haar zoon was organist in een Nederlandse kerk in Canada.

Bent u gelovig broeder? vroeg ze voorzichtig tijdens de ochtendzorg. ‘Ik ben gedoopt in het oudste gebouw van Den Haag mevrouw en heb een christelijke opvoeding genoten’. ‘Dus u weet waar ik het over heb als ik over het geloof praat.’ Na wat heen en weer gepraat was mevrouw inmiddels aangekleed en kon ze aan haar ontbijt beginnen. Toen ik aanstalten maakte om haar kamer te verlaten maakte ze diep verontschuldigend de opmerking hardop: ‘wat als God niet bestaat?’.

Ik zag de onzekerheid in haar ogen maar kon haar onmogelijk geruststellen in een minuut. Op de kast stond een kaart met de tekst ‘Ikzelf sta je terzijde, Ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat’ Ik legde de kaart voor haar neer. ‘Misschien heeft u wat aan deze tekst. Zo te zien komt dit uit Genesis als ik me niet vergis’. (Dat laatste was een gevaarlijke gok maar ik bleek het later wel goed te hebben: Genesis 28:15). Ik stelde voor dat mevrouw rustig ging genieten van haar ontbijt en beloofde op een later moment terug te komen om te bezien wat er in mijn macht lag om haar te kunnen bijstaan.

Ik kom graag mijn afspraken na dus na de koffiepauze zat ik bij mevrouw op de bank in haar kamer. Misschien kon ik bemiddelen bij een afspraak van de geestelijk verzorger van het huis of kon ik haar koppelen aan een medebewoner. Binnen het zorghuis was inmiddels namelijk ook een oud-dominee komen wonen. Niets van dit alles vond mevrouw een goed idee. Mevrouw schaamde zich al genoeg dat de gedachte in haar opgekomen was voor een moment dat God mogelijk niet zou bestaan. Ze gaf er de voorkeur aan om even met mij te praten want ‘je praat altijd zo begripvol en je verstaat de kracht om te kunnen luisteren’.

Wat zou jij doen?

Wat zou jij doen in mijn situatie? vroeg ze op een gegeven moment. Tsja, dat is natuurlijk een gekke vraag die zich lastig laat beantwoorden. ‘U gelooft uw hele leven in God en nu u Hem harder nodig heeft dan ooit, slaat de twijfel toe?’ Ze kon er ook niet echt een verklaring voor geven. Hoe zit dat bij jou dan broeder? Ik legde haar uit dat in de loop der jaren in onze familie het geloof op verschillende manieren wordt beleefd. Het ene gezin is meer betrokken dan het andere gezin en het ene individu geeft zijn ziel en zaligheid en de ander heeft zich soms geheel losgemaakt van het geloof. Ik denk dat dit in het kort ook de beweging is in Nederland en/of ver daar buiten.

Ze knikte instemmend en mopperde weer op zichzelf dat de plotselinge twijfel in haar hoofd speelde. Ik gaf haar duidelijk aan dat ik niets aan haar twijfel kan doen. Wat ik nogmaals wel probeerde mee te geven dat als ze haar heel leven lang het geloof in God had gehad, dat er in mijn beleving nu geen reden zou zijn om niet meer te geloven. ‘Het is niet aan mij om u te overtuigen dat er juist wel of juist geen God zou zijn’. Het is ook niet aan mij om er een mening over te vormen vind ik.

Als God voor u staat, wat zou u dan doen broeder? Ze perste er nog een laatste vraag uit toen ze in de gaten kreeg dat ik langzaam aan weer wilde vertrekken. ‘ik denk dat ik een pittig gesprek zou hebben met Hem. Ik heb nog wel een flink aantal gebeurtenissen te bespreken en dan doel ik niet alleen op mijn uiterlijk’ besloot ik het onderwerp luchtig te beëindigen. Ze kon er gelukkig hartelijk om lachen en ze begreep dat ik weer verder moest.

Rust en bezinning

Een paar dagen later was ze opgewekt en spraakzaam tijdens de ochtendzorg. Ze had toch maar de dominee gesproken die pas in het zorghuis was ingetrokken en ook de geestelijk verzorger van het huis. Ze was weer helemaal gerustgesteld zo te zien. ‘Ik heb het over ons gesprek gehad en ze vonden het fijn dat we hier over konden praten’. Ik begreep eigenlijk toen pas dat ons gesprek zo belangrijk voor haar geweest was. Na aanleiding daarvan heeft ze toch andere gesprekken durven aangaan. Die gesprekken hadden haar de rust gegeven die ze zocht.

Wat als God niet bestaat? Die vraag was voor haar niet meer aan de orde. Het gaf haar rust naar de toekomst toe. Haar lichaam werd broos en ze wist dat er ooit een tijd zou komen…..

Ik was net een maand weg uit het zorghuis toen ik bericht kreeg dat ze in haar slaap was overleden. Rustig en vredig. Ik hoop voor haar dat ze inmiddels antwoord op haar vraag heeft gekregen.