Een origami tegen de pijn
Eigenlijk had de man geen fut meer maar voor zijn twee zonen deed hij zijn best om te herstellen na een flinke val. Een zwak gestel en veel pijn. Gelukkig hadden wij een origami tegen de pijn.
Na een leven lang hard gewerkt te hebben en ook nog eens jarenlang intensief voor je zieke vrouw te hebben gezorgd, dan is het een hard gelag. Terwijl je tot voorkort gewoon nog zelfstandig je boodschappen kocht in de buurtwinkel en zelfstandig kookte, lag je toch opeens op de grond. Via het ziekenhuis lig je dan opeens in een verpleeghuis.
Het is alweer even geleden maar sommige mensen blijven je bij. Het ging de arme man even veel te snel en was er flink door in de war. Wat was er allemaal gebeurd en wat doe ik hier? Ja, ik weet dat ik COPD heb maar zonder pakkie shag heeft het leven voor mij geen zin meer. Geef me dan maar een spuitje. Oh, en die rugpijn is niet te harden. Geef mij toch wat tegen de pijn!
Een sticker op mijn rug?
Een gebroken heup en geen operatie. Ja, dat zal een pijn doen, beste man! Flinke pijnstilling was noodzakelijk in de vorm van pleister, tabletten en capsules. Het vraagt altijd even tijd en begrip als je als zorgverlener met een klein pleistertje aankomt tegen de pijn. ‘Dus jij plakt een sticker met lettertjes op mijn rug en ik heb twee tot drie dagen geen pijn?’ Ik moet toegeven, als je er niet mee te maken hebt gehad is het best lastig voor te stellen. Gelukkig deed de pleister wel zijn werk ook al wist de beste man zeker dat de pijnvermindering vooral door de speciale capsules kwam.
‘Hoe heet die pil ook alweer broeder?’ Deze capsule heet Oxycodon beste man en die mag u maximaal 6x per dag. Oh ja, oxy… ori… uh… origami. Ik schrijf het even op anders blijf ik het vragen. We konden hem blijven verbeteren wat we wilden maar hij ging zijn eigen gang. Op zijn briefjes stond echt met grote letters origami. Bijna standaard om de 4 uur werd er netjes gealarmeerd door meneer en werd er gevraagd om zijn origami pil tegen de pijn.
Nog 1x roken
Een arts in opleiding wist hem een keer uit te leggen dat oxycodon en fentanyl beide bij langdurig gebruik verslavend kunnen werken. Hilarisch was zijn gezichtsuitdrukking op dat moment en heel voorzichtig vroeg hij ook dat het vast beter was dat hij ook zou stoppen met roken. De arts in opleiding beantwoorde bevestigend waarop de lieve man aan de arts vroeg of hij wist hoe oud de cliënt was. Zonder een antwoord af te wachten zei hij cynisch: ik ben bijna 90, best over de houdbaarheidsdatum heen. Binnenkort rook ik nog één keer en dat is voordat ik verslaafd bij aan die origami. De arts realiseerde zich dat verder praten niet zinvol zou zijn.
De beste man had gelijk. Hij werd niet verslaafd. Van revalidatie was ook geen sprake meer. Hij gaf aan dat hij zijn best had gedaan voor zijn twee zonen maar dat hij nu echt op moest geven. Hij werd zelfs te zwak om zelf een shaggie te draaien en naar buiten te gaan. Zijn kwaliteit van leven was gedaan zoals hij het zelf omschreef. Het was goed zo. De man van een origami tegen de pijn verliet vredig de wereld maar zijn herinnering blijft, al is het maar via dit verhaal.
