Van die dingetjes die jij ook thuis hebt

De automatische deur van haar appartement wilde graag dicht gaan maar haar rollator verhinderde dit. Het was een leuk gezicht op de vroege morgen maar wel een verrassende. Waarom heeft u dat gedaan mevrouw? vroeg ik haar voorzichtig. ‘Ze hebben van alles meegenomen vannacht, het is vreselijk’. Is er bij u ingebroken? vroeg ik verbaasd. Wat is er weggenomen? Nou gewoon, van die dingetjes die jij ook thuis hebt.

Ik zag even geen verband met een rollator die de deur geforceerd openhoudt en een mogelijke inbraak. Ik besloot maar even polshoogte te nemen in haar appartement op de één van de hogere etages van ons verpleeghuis.

Als een rechercheur vroeg ik haar wat ‘ze’ hadden weggenomen en waarom ze dan na de ontdekking de rollator tegen de deur had geplaatst. Het werd een onsamenhangend verhaal waarbij de zin ‘van die dingetjes die jij ook thuis hebt’ een aantal keren werd herhaald. Nu is een inrichting van een kamer in een verpleeghuis van een oudere vrouw op leeftijd niet per definitie vergelijkbaar met de inrichting van mijn huis. Ik zocht naar ‘kleine dingen’ die we beide vergelijkbaar in huis zouden hebben. Is uw zeep weg? Uw nagelschaar, een bloempot? De lieve vrouw wist het niet te benoemen maar was zichtbaar aangeslagen.

De laatste keer dat ik haar zo aangeslagen gezien had was het moment dat ze haar boterham uit de vriezer met zakje en al in de magnetron wilde ontdooien. Het brandalarm ging af zonder dat ze zich hier van bewust was. Dat was toch alweer enkele weken geleden. Maanden geleden was ze tijdens het afwassen van haar koffiekopjes vergeten de kraan uit te zetten toen ze tussendoor even naar het toilet ging. Vervolgens was ze vergeten dat ze aan het afwassen was. Een kleine waterravage in haar appartement was een uurtje later het gevolg.

Dit in mijn achterhoofd, ging ik ook niet direct uit van een inbraak zoals ze dit zelf wilde doen geloven. Maar weglopen om mijn medicatieronde te vervolgen was ook even geen optie. ‘Zal ik de politie voor u bellen?’, vroeg ik haar uiteindelijk nadat ik haar in een stoel had gezet om even bij te komen. Ach broeder, weet je wat het is. Van die dingetjes die jij ook thuis hebt. Die kan ik wel weer opnieuw kopen in de supermarkt beneden. Ik keek even verbaasd wat beneden is toch echt geen supermarkt. Oh, u bedoelt de artikelen die u koopt achter de receptie? Een soort van winkeltje, vroeg ik voor de duidelijkheid. ‘Nee, daar niet, ik ga altijd naar de supermarkt’.

Ik besloot de discussie maar niet aan te gaan en vroeg haar of ik de rollator bij de deur weg mocht halen. Ja, doe maar want anders komen ze weer binnen en de rest weg te halen. Maar u heeft de rollator toch zelf voor de deur geplaats? Ja, maar dat heeft niks uitgehaald. Kijk maar wat ze weg hebben genomen. Uh….?

Ik liet haar even lekker bijkomen voor haar TV en zou na mijn medicatieronde weer even bij haar langs gaan om te kijken hoe het met haar ging. Dat vonden we beide een goed plan.

Bij terugkomst was mevrouw weer druk in de weer met haar dagelijks ritueel en had ze inmiddels bezoek gekregen van haar zoon. Ik vroeg haar of het weer een beetje ging en ze keek me wat vragend aan. U miste toch wat dingetjes mevrouw? Er was toch bij u ingebroken vroeg ik nogmaals voor de zekerheid. Ach broeder, van die dingetjes allemaal ja. Het is vreselijk. Ik ga haar zoon een korte uitleg en we begrepen elkaar vrij snel. Mocht er echt iets zijn wat u mist dan hoor ik het graag van u zei ik tegen haar zoon.

Enige tijd later stond haar zoon voor ons bureau met de mededeling dat er niets weg was genomen uit haar appartement voor zover hij kon nagaan. Ook zijn moeder was verder niet meer ingegaan op de vermeende inbraak is het missen van die dingetjes die jij ook thuis hebt.

Ze gaat wel achteruit he? Dat mag op deze hoge leeftijd maar ze moet geen gevaar worden voor zichzelf en anderen. Dat zijn we zeker met haar zoon eens. Maar dat is nu niet direct het geval. Een luisterend oor voldoet op dit moment en extra aandacht heeft ze zeker nodig. Ik besluit mijn rapportage van dit gebeuren in haar zorgdossier met ‘observeren en rapporteren’. Wetende dat haar verslechterde cognitie zeker onze aandacht heeft.

Eenmaal thuis keek ik eens goed om me heen in mijn huis. Van die dingetjes die jij ook thuis hebt….. ik zie echt niks wat ze zou kunnen bedoelen.

Foto ter illustratie en door AI gegenereerd