Het vaderfiguur in jou

Nadat ik een collega weer even bemoedigend aanspraak, staat ze opeens achter me met haar rolstoel. Ik bewonder het vaderfiguur in jou zo enorm zegt ze. Ach, ik doe ook maar wat antwoorde ik rustig. Ze zoekt met twee handen mijn hand en roept me op haar manier tot de orde: ‘nee dat is het zeker niet. Je vaderfiguur is van grote waarde hier. Dat kan ik echt zien!’ Ze klonk bijna streng en zag emotie in haar ogen.

Ik zie het heus allemaal wel hoor, hoe jij hier door het pand loop en je werk doet. Iedereen kan bij jou terecht en je hebt voor iedereen wel een positief woordje klaar als ze het nodig hebben. Nou, zo bijzonder is dat toch niet probeer ik mij nog te parereren. Ja, dat is wel bijzonder want veel jonge zustertjes hebben dat echt nodig. Ik, en veel andere bewoners, horen ook graag jouw positieve en bemoedigende woorden. De dame achter de receptie hoort het verhaal aan en merkt op dat de lieve dame in de rolstoel wel degelijk gelijk heeft.

Ik bedank de dames voor het compliment en wil mijn weg weer vervolgen. Dat ben je niet gewend hé dat je complimentjes krijgt, wordt er nog even achter me na geroepen. Onderweg naar mijn bureau probeer ik te bedenken wat ze nu eigenlijk bedoelt. Zoveel bijzonders doe ik toch echt niet bedenk ik me.

Een rondje tuin

Nog dezelfde dag kom ik bij haar op de kamer om even te kijken naar een probleempje met haar computer. Bij binnenkomst zit ze lekker languit op haar bank te breien. Ze heeft een prachtig uitzicht over de ruime tuin van ons verpleeghuis. Fijn dat je er bent, je loopt wat af in die tuin en zo met die meiden merkte ze fijntjes op. Ik heb altijd wel een luisterend oor voor iemand die het nodig heeft antwoorde ik neutraal terug. Dus dat bedoel ik ook met het vaderfiguur in jou vanmorgen! Iedereen die in tranen, gefrustreerd of ongelukkig is, weet jou te vinden. Ik zie je regelmatig met een collega even door de tuin lopen en dat is vast niet alleen omdat je zo lekker ruikt lacht ze.

Soms heb ik wel het woord RIAGG op mijn voorhoofd staan gaf ik toe. Ik ben wat ouder dan de meeste collega’s en mijn levenservaring is vrij divers zodat ik vrijwel over alles wel een mening kan vormen en kan helpen zoeken naar een oplossing. Tsja, in het afgelopen jaar heb ik inderdaad wel de nodige gesprekjes gehad met collega’s bedenk ik me. Voor diverse onderwerpen ben ik dan een klankboord voor de vaak wat jongere zusters. Onderwerpen zoals enige strubbelingen met andere collega’s, communicatiestoring met bewoner of familie of werken op een andere etage. In sommige gevallen zelfs een luisterend oor of advies bij relatieproblemen of opvoeding van kinderen. Ach, ik luister graag en praat ook graag over het toekomstbeeld van de mensen zelf. Waarom geen opleiding beginnen en/of wat wil je doen als je je diploma hebt ontvangen? Waar zie je jezelf staan over 5 jaar? Ik vind het altijd wel leuk en uitdagend om mensen naar zichzelf te laten kijken.

Toegankelijk

Ik heb zelf niet het idee dat ik binnen ons verpleeghuis daar een uitzondering in ben maar deze dame denkt daar schijnbaar heel anders over. In mijn beleving is mijn directe collega ook erg toegankelijk om problemen bij haar neer te leggen. Ook onze teammanagers staan open voor elk gesprek. De dame blijft volhouden dat het vaderfiguur in mij bijzonder is en dat ik wat dat betreft de juiste persoon op de juiste plaats ben voor deze vaak wat jongere collega’s.

Als ik haar PC weer aan de praat heb gekregen, merk ik op dat er een wel heel bekende webpagina in haar favorieten staat. Ja zegt ze, je schrijft vanuit je hart en dan voel ik het hele verhaal gewoon ook zo goed aan. Jouw verhaal over mij heeft me de hele avond laten huilen. Zo mooi vond ik het. Nou sorry, ik wilde u zeker niet laten huilen lieve dame! Nee, ik ben je juist enorm dankbaar dat je het geschreven hebt en dat je zo door mij heen prikt over gevoel en verdriet. Ik kijk elke dag wel naar weer een ander verhaal van je op de website. Je hebt al zoveel geschreven.

Ja, er staan inmiddels flink wat verhalen op en ik ben blij dat de inspiratie, zin en plezier weer terug aan het komen is. De klad zat er de afgelopen maanden flink in. Veel andere dingen aan mijn hoofd die me negatieve energie gaven en dan gaat het creatieve brein een stuk minder goed dan voorheen het geval was. Ik voel mij inmiddels weer als een vis in het water en dat is direct terug te zien op mijn website en daardoor ook weer aan de bezoekersaantallen.

Wist jij al dat mijn Facebookpagina van Wilco in de Zorg veranderd is? Door een hack, zie ook dit bericht, ben ik een nieuwe pagina op Facebook begonnen. Kom je mij weer volgen?